Bilinçli yönlendirmelerle yazdığımızda kendimizle derin bir bağ kurmaya başlarız. Düşünceler kağıda dökülerek somutlaşır, zihin berraklaşır. Duygularımızla yüzleşir, hafifleriz. Bizi engelleyen olumsuz düşüncelerimizi, kısıtlayıcı inançlarımızı, bilinçaltı inanç yapılarımızı fark ederek dönüştürmeye başlarız. Ve en önemlisi, ruhumuzun bir evi olur, kendimizle kaldığımız, kendimizi hissettiğimiz, sadece gerçekleri söylediğimiz bir yer. Hissetmek ve kendi gerçeğimizi ifade etmek en büyük anahtar. Bunu gerçek anlamda yapmadığımı fark ettiğimde 30 yaşımı geçmiştim. Yıllarca mücadele ettiğim anksiyete ve panik atakların en büyük nedeninin bu olduğunu henüz bilmiyordum. İnsan kendine dahi gerçeği söylemeden yaşayabilir mi? Evet, bunu yapabilir. Asla geç değil, ruhumuzun evini havalandırıp güzelleştirelim, her gün orada biraz zaman geçirelim, bu zamanı ruhumuz okşayan bir ritüel haline getirelim. İyileşme ve dönüşüm eve dönmek demek.
Yazı Pratiği
Ruhunun odasının kapılarını açmaya, içeriyi havalandırmaya ne dersin? Belki sevdiğin bir müzik, dumanı tüten taze bir kahve ve en gerçek duygularını düşüncelerinle sen. Kendine bugün bir günlük almaya ve ilk cümleni yazmaya ne dersin? İlk cümlen ruhuna konuşsun, ruhunu okşasın, yeni evini taptaze havayla doldursun. Sence bu cümle ne? Yazmaya başlamak için harika bir cümle, şimdiden tebrikler.
Comments